Op 4 december 2011 ben ik tijdens een bosrit van een paard afgevallen, met mijn rug tegen de boom aan. Met de ambulance ben ik afgevoerd uit het bos. Dit was niet de eerste keer, 1,5 jaar eerder ben ik tijdens mijn zoektocht naar een eigen paard ook gevallen met hetzelfde verhaal. Ook toen afgevoerd door de ambulance. Dat paard uiteraard niet gekocht en later een hele brave ruin gekocht, een schat die alle vertrouwen verdient. Ik rij al sinds mijn vierde paard en ben nog maar weinig gevallen, maar helaas heb ik de pech dat als ik val, ik graag met mijn rug ergens tegen aan val. Door de twee valpartijen is mijn primaire reactie van rustig blijven veranderd in pure paniek. En de angst slaat me om mijn oren. Voorheen en ook nu doe ik ook aan grondwerk met mijn paard, we wandelen, longeren, vrijspringen, doen een klein beetje vrijheidsdressuur en tutten af en toe, maar diep van binnen ben ik een ruiter! En wil ik graag rijden en op wedstrijden komen.
Dus mijn voornemen, werken aan mijn angst! Ik wil niet de ruiter worden die alleen maar rijd als het weer mooi is en alle grassprietjes naar rechts staan, ik wil altijd kunnen rijden en ik wil de baas zijn en blijven van mijn paard, vertrouwen hebben en ook belangrijk, ik wil niet meer vallen!
De drive naar kennis om zo mijn angst te kunnen overwinnen heeft mij doen bewegen naar het starten van deze website / blog. Mijn persoonlijke ervaringen in combinatie met theoretische achtergrond over angst, het ontstaan van angst en wellicht het belangrijkst, het overkomen van angst helpen wellicht ook anderen om weer te genieten van het paardrijden zoals het bedoeld is, als hobby, ontspanning en plezier.
In mijn blog ga ik bijhouden wat ik allemaal beleef en hoop hiermee ook andere ruiters met angst handvatten te bieden om de angst aan te pakken en weer een ‘happy athlete’ te worden samen met het paard.
