Houding en zit oefeningen

Sinds mijn wisseling van instructrice ben ik helemaal enthousiast geworden over mijn 'nieuwe manier' van rijden. Volledig op houding en zit (althans dat is het streven) en op basis hiervan heb ik het boek gehad van Anna Muller, Akasha rijkunst, wat beweegt de ruiter.

Een praktisch boek dat maar weer eens duidelijk benadrukt hoe belangrijk de houding en zit van de ruiter is voor een correct opgeleid of nog op te leiden paard. In de praktijk blijft het toch nog een ondergeschoven kindje, het paard corrigeren blijkt toch een aantrekkelijkere weg dan jezelf willen corrigeren. Voor de mensen die wel kritisch naar zichzelf durven te kijken is rompbalans een belangrijke factor. Ledematen onafhankelijk van elkaar kunnen bewegen en nog belangrijker, helemaal niets kunnen bewegen als dat gevraagd wordt.

Sinds het boek en mijn eigen instructrice heb ik de laatste tijd praktische tips opgedaan om ook in het dagelijks leven je rompbalans te verbeteren. Tenslotte doen we ook heel veel dingen door de dag heen die we prima kunnen gebruiken tijdens het paardrijden, die ik graag met jullie wil delen.

• Autorijden, tijdens het optrekken met je rug van de leuning af zitten en mee gaan in de beweging
• Metro / trein, reis je staand in het openbaar vervoer? Probeer je balans te vinden zonder je handen te gebruiken. Balans vinden komt vanuit je voeten / knieën / benen en niet met je handen (teugels zijn er ook niet voor de steun, maar als derde hulp).
• Houd je heupen los, dit kun je testen en bevorderen door tijdens het rijden je benen in cirkels te bewegen of hoelahoepen.
• Een yoga bal geeft leuke oefeningen om te werken aan de stabiliteit van je rompbalans en het flexibiliseren van de spieren rondom je heup.

En ook zelf maar even met de billen bloot. Hier twee rijfoto's. De eerste foto had ik mijn paard net en waren we net aan de gang met rijden, ik zit in stoelzit met mijn rug recht en op slot, het paard is weinig actief en minimaal ontspannen.

De tweede foto is van een paar weken geleden. Hier volg ik zo'n 2 maanden actief les waarbij houding en zit de belangrijkste factor is. Ik zit mee in de beweging, mijn benen zijn stiller (nog niet helemaal stil), leun lichtjes iets naar voren, maar zonder uit balans te zijn (dat maakt het verschil met wel of niet op de voorhand vallen) en het paard is vele malen actiever en loopt ontspannender. Ook hier nog veel verberpunten, maar het verschil mag duidelijk zijn:

Ik ben overtuigd!

Denk niet aan de paarse olifant!

Is de boodschap die ik in mijn hoofd moet prenten. Hoe meer je denkt dat je ergens juist niet aan moet denken, hoe meer je er aan denkt. Bij negatieve gedachten is dit niet zo handig, maar de kunst is om het om te draaien naar positieve gedachten en er dan juist wel aan denken!

Zo moet ik niet verstijven in mijn angst en maar blijven denken, ik val er vast af! Maar moet ik juist denken, hij is braaf en we gaan een lekkere rit tegemoet.

Gestuurd worden door angst is heel vervelend. Gelukkig drijft dit meer en meer naar de achtergrond en kan ik langzaam aan weer genieten van het paardrijden zoals het bedoeld is. Maar soms duikt die paarse olifant met negatieve gedachten ineens weer op en lukt het mij slecht om er weer vanaf te komen. Op zulke moment verstijf ik weer, stop ik met paardrijden en laat ik mij meevoeren door de angst op het paard. Tijdens deze momenten moet ik eigenlijk heel dankbaar zijn aan mijn paard, die ondanks zijn kijkerige gedrag meestal toch niet de gekste kapriolen uithaalt. En verder wil ik hard aan de slag om ook tijdens de angstige momenten gewoon te blijven rijden!

Eerste wedstrijd na ongeluk

Vandaag was de grote dag dan weer, mijn eerste officiële start na mijn ongeluk 4 december jl. Pfff en wat een spanning. Het trailerladen ging gelukkig erg goed, al het harde werken is beloond en meneer ging zowel op de heen- als terugweg gelijk mee in de trailer. Hierdoor waren we erg vroeg op het wedstrijdterrein en moesten we even wachten.

Met het losrijden waren we beide toch wel erg gespannen, maar desondanks heb ik toch besloten voor het eerst zonder bodyprotector op te stappen. De eerste proef bestond enkel uit heel veel spanning en we gingen dan ook als een formule 1 combinatie door de baan, de rem was moeilijk te vinden. De tweede proef hervond ik mezelf hier en daar waardoor we een iets nettere proef neer konden zetten. Helaas leek het in de verste verte nog niet op wat we thuis kunnen. Desondanks, toch nog twee eerste prijzen in ontvangst mogen nemen en een mooi winstpunt.

Paard & Lifestyle

Sinds vandaag zijn ook een deel van mijn blogs te vinden op de website van Paard & Lifestyle, de website met blogs en colums over de paardensport, http://www.paardenlifestyle.com/

Houding en zit, bewust onbekwaam

Vandaag geen blog over mijn vorderingen in het rijden (want dat gaat allemaal nog in een stijgende lijn). Vandaag wil ik graag aandacht besteden aan houding en zit te paard. Met name omdat ik er van overtuigd ben dat het verbeteren van je houding en zit ten goede komt aan je basis rijkunst en dat dit kan helpen in het overkomen of verbeteren van angstgevoelens. Hoe zekerder ten slotte op het paard, hoe kleiner de kans op valpartijen.

Ondanks dat het al lang en breed is aangetoond dat houding en zit de basis is van het paardrijden en je hiermee de inwerking van het paard enorm beïnvloed, blijft het een beetje het ondergeschoven kindje in de paardensport. Op de een of andere manier trekken en plukken ruiters liever met wiebelende benen en handen om het paard maar in het gareel te houden, in plaats van aan zichzelf te werken en te komen tot een mooie combinatie, een ontspannen paard lukt enkel met een ontspannen ruiter.

Zelf ben ik een fanatieke ‘kijker’, vaak zit ik als enige of één van de weinige op de tribune tijdens een dressuurwedstrijd om te kijken, ongeacht de klasse. Ook ben ik vaak te vinden op een manege of andere paardenevenement om gewoon te kijken.

Pas nog op een clinic trof ik een prachtig voorbeeld, een mooi paard die samen met zijn amazone in de M2 rond rijd. De amazone zit tegen, leunt licht achterover en kan haar benen niet stil houden, met sporen van minimaal 2 cm prikt ze continue lichtjes tegen de buik van het paard, ze vertelt tegen de clinicgeefster; ‘mijn probleem is dat het paard flegmatiek is’. Prik, prik, prik tegen het paard. De clinic wordt gefilmd en ik hoop maar dat de amazone bij thuiskomst denkt, misschien moet ik beter zitten, de hulpen duidelijk laten zijn en dan pas een conclusie trekken of mijn paard al dan niet flegmatiek is, maar eerlijk gezegd heb ik mijn twijfels.

Dit is echter meer de regel dan de uitzondering. En ook ik behoorde tot deze onwetende liefhebbers, onbewust onbekwaam noemen ze het ook wel eens, maar wel met de goede bedoelingen. En ondanks dat ik tegenwoordig erg veel met mijn houding en zit bezig ben, zijn we er nog steeds niet. Ik ga steeds beter mee in de beweging van mijn paard, maar leun nog wel iets voorover, mijn handjes leiden soms nog een piano leven, in plaats van een paardrijleven, vormspanning blijft moeilijk (en zwaar). En zo zijn er nog heeeel veel verbeterpuntjes, ook wel bewust onbekwaam genoemd. Maar ik merk wel een enorm verschil bij mijn paard, die vele malen ontspannender loopt en veel actiever is. Een betere motivatie om door te zetten vind ik niet.

De volgende stap is bewust bekwaam, maar daarvoor moeten we nog even oefenen.