Op 4 december 2011 ben ik tijdens een georganiseerde bosrit van een manegepaard afgevallen, met mijn rug tegen de boom aan. Met de ambulance ben ik volledig geplankt afgevoerd uit het bos. Gelukkig niets ernstigs alleen een flinke klap op mijn rug en een zenuwbeschadiging in mijn linker zij, tot op de dag van vandaag gevoelloos. Dit was niet de eerste keer, 1,5 jaar eerder ben ik tijdens mijn zoektocht naar een eigen paard ook gevallen met hetzelfde verhaal. Ook toen geplankt afgevoerd door de ambulance. Dat paard uiteraard niet gekocht en later een hele brave 11-jarige ruin gekocht, een schat die alle vertrouwen verdient. Ik rij al heel mijn leven en ben nog maar weinig gevallen, maar helaas heb ik de pech dat als ik val, ik graag met mijn rug ergens tegen aan val.
Na 1,5 maand niet te kunnen rijden - na de ongelukkige bosrit - heb ik zondag 15 januari 2012 het rijden weer opgepakt. Het ging lekker en een paar dagen later ook weer voor het eerst gelest, zelfs mijn eerste wedstrijd na het ongeluk stond weer op de planning!
Tot zaterdag 21 januari. Ik was aan het rijden en mijn paard schrikt (dat doet hij vaker) en schiet er vandoor, normaal blijf ik rustig en zitten, nu raakte ik volledig in paniek, gillen en trekken. Twee dingen die je dus nooit moet doen. Gevolg een bok en ik lag er wederom naast. Nu gelukkig niets en kon direct weer opstaan. Mijn primaire reactie van rustig blijven is veranderd in pure paniek. En de angst slaat me om mijn oren. Twee ambulance ritten gaan toch niet in de koude kleren (terwijl ik dacht dat het allemaal wel mee zou vallen).
Voorheen en ook nu doe ik ook aan grondwerk met mijn paard, we wandelen, longeren, vrijspringen, doen een klein beetje vrijheidsdressuur en tutten af en toe, maar diep van binnen ben ik een ruiter! En wil ik graag rijden en op wedstrijden komen.
Dus mijn voornemen voor het nieuwe jaar, werken aan mijn angst! En ik ga bijhouden wat ik allemaal beleef. Ik wil niet de ruiter worden die alleen maar rijd als het weer mooi is en alle grassprietjes naar rechts staan, ik wil altijd kunnen rijden en ik wil de baas zijn en blijven van mijn paard, vertrouwen hebben en ook belangrijk, ik wil niet meer vallen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten