Gewapend met mijn camera was mijn vriend verplicht gesteld vandaag mee te gaan. Ik moest en zou het positieve gevoel van gisteren op camera vastgelegd hebben. Eerst weer oefenen met de vrachtwagen, inclusief een klein stukje rijden. Paardlief erin, vastgezet, schot dicht, klep dicht en hobbelen maar. Ook dat ging vandaag weer goed. Na het rijden, weer uitgeladen en direct weer geladen. Ook dat ging goed.
Toen weer gezadeld, op zoek naar het gevoel van gisteren. En toen gebeurde het, ik stap op met het krukje, zit nog niet goed en paard draait... en ja.. tegen het krukje. Hij schrikt en rent.. En ik? Ik blijf rustig zitten en denk naar voren, handen naar voren, lichaam naar voren en hoooo. Een persoonlijke overwinning, wat fijn dat ik dit weer kon doen! Dat ik stukje bij beetje mijn rationaliteit weer terug krijg bij schrikreacties. En wat fijn dat ik mijn paard kon overtuigen dat het wel meevalt zo'n krukje tussen je benen.
Helaas was dit verder eigenlijk het meest positieve van de avond. Het geweldige gevoel van gisteren kwam niet terug, we waren beide eigenlijk moe. Paard had spierpijn en ik was moe. We hebben goed gereden, maar net niet tot het super gevoel van de dag ervoor. Geeft niet, volgende keer beter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten