Eerste keer te paard @ thuis

Gisteren was mijn eerste lesdag weer sinds ik terug ben van mijn trainingsweek. Vooraf keek ik er enorm naar uit, met mijn gemaakte stappen zou ik zeker weer zonder lijn thuis te durven rijden. Tot gisterochtend vroeg, ik was om half 7 wakker en ik hoorde het al. Wind, en geen vlaagje, maar kei harde wind woeide om ons huis. Ook de KNMI brengt me geen goede hoop, windkracht 4 tot 5 met harde windvlagen. De moed zakte me in mijn schoenen. Zoveel wind is voor ons nog een brug te ver. Door dit weer is paardjelief fris en erg schrikachtig. Ik heb even getwijfeld of ik zal afbellen, maar ben uiteindelijk toch gegaan. Gewapend met een overdosis aan bach bloesem en mijn bodyprotector zadel ik mijn paard. Hij is rustig en staat braaf, durf ik of durf ik niet? De zenuwen spelen op en ik besluit mijn instructrice van mijn trainingsweek te smsen. Met wat bemoedigende woorden om vooral het gevaar niet op te zoeken en het positieve vooral te blijven bevestigen besluiten we dat mijn eigen instructrice hem eerst rijd. Ze stapt op en hij is braaf, uiteraard is hij braaf. Hij is altijd braaf als er iemand op zit die de angst niet kent. Uiteindelijk schrikt hij twee keer bij mijn instructrice, hij tilt zijn hoofd op en voordat hij kan reageren heeft ze hem alweer terug, niets aan de hand. Na 15 minuten ben ik aan de beurt. Ik stap op, maar wel aan de lijn. We rijden uiteindelijk nog 20 minuten en stoppen er dan mee. Hij is één keer geschrokken, maar gelukkig kon ik me snel herpakken. Helaas niet het positieve gevoel waar ik vooraf op had gehoopt, maar in ieder geval wel weer thuis gereden. Op naar de volgende keer!